ομοιοπαθητικός

-ή, -ό, θηλ. ως ουσ. και -ός

1. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στην ομοιοπάθεια ή στον ομοιοπαθή

2. το θηλ. ως ουσ. η ομοιοπαθητική

θεραπευτική αντίληψη και αγωγή κατά την οποία χορηγούνται σε απειροελάχιστες δόσεις στον ασθενή ουσίες, που, σε τοξικές δόσεις, θα προκαλούσαν σε ένα υγιές άτομο συμπτώματα όμοια με τα συμπτώματα τής αντίστοιχης νόσου

3. (το αρσ. και το θηλ. ως ουσ.) ο, η ομοιοπαθητικός

γιατρός ειδικός στην ομοιοπαθητική.

επίρρ...

ομοιοπαθητικώς και -ά

σύμφωνα με τις απόψεις τής ομοιοπαθητικής.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ομοιοπαθής. Η λ. μαρτυρείται από το 1831 στον Στ. Καραθεοδωρή].